Jiyan

 son yolcu gitti, son yağmur yağdı

 sustu son şarkı

 bu ne ilk ne de son gece…

 soğuk sarılar içindeyim, boyun eğiyorum

 gidişin hangi tufanın gelişiydi

 boynumda muska gibi gezdirdiğim kasırgam

 kim var benden başka böyle bekleyen

 kimler senin kadrine kapanıktır benim kadar

 jiyan

 umuda buladığım

 hangi gülün bülbülüsün

 sevdayı yükledin yorgun kanatlarına

 söyle jiyan söyle

 göç etme zamanı gelmedi mi

 hangi dağı aşsam hangi dala tutunsam

 hasretin göğsüme değen taşkınlığında ateş

 yanarcasına

 eriyip giden bu zavallı bedenim, bir avuç küldür jiyan

 alışamadım yokluğuna ölüme alıştığım kadar

 gitme

 bırakma ellerimi demiştim

 gittin jiyan

 gittin gideli düşmelerdeyim

 sesinde gizlediğin neydi jiyan

 bedenimi parçalara bölen

 sırrın neydi jiyan acıyı dillendiren

 hecelerim yorgun

 haykırıyorum sensizliğe

 bir yanım düşer gibi toprağa

 jiyanım sıcaklığım

 jiyanım uysallığım

 yokluğunda yok olmuşluğum

 bin bir koku, bin bir renk, sokaklarımda izlerine kavuştuğum

 zaman eğiliyor yalnızlığa

 düşün jiyan

 tükenerek yenilmeyi düşün

 söyleyecek söz bulamıyor insan

 uzayan yolları dinamitliyorum

 sana erişilmezliği

 bağırıyorum sevdamın görkeminde

 gök yanıt vermiyor, yer yanıt vermiyor

 boşluklardayım

 sabaha düşman gecelerde buluyorum seni

 çiseliyorsun benliğime ılık ılık

 gün doğuyor

 yankılana yankılana gidiyorsun

 çekiliyor yüreğimin kanı jiyan

 kerpiç duvarlım, yıkık damlım, kapılarda meltemim

 saçları buğday başaklım

 odam soğuk, yatağım yorgun, inliyor pencerem

 nereye baksam sen, neye dokunsam sen

 ah bir bilsen jiyanım

 bilsen

 kuşlar deli deli uçuyor yörüngesiz

 gel kıralım feleğin çemberini

 gel bozalım ayrılığın hesabını

 gel jiyanım gel

 adınla gel toprağıma

 korkma kim kendi dağında düşebilir

 elini ver

 yanan parmakların ucunda kim üşüyebilir

 kurumuş dudaklarımda türkülerin en içlisi

 uzadıkça acının boyu düşlerimde

 gökler düşüyor üstüme

 çöl fırtınaları üstüme üstüme

 ateş topuyla geliyor düş avcıları

 ıssız zamanlarda yitip sana koşuyorum

 yıldızlarım sönüyor

 sönüyor jiyan ve kimse görmüyor

 kesiliyor elim ayağım, siliniyor yüzüm

 hayallerine sığındığım

 ateş bedenli tılsımım

 nice şehirler yıkıldı bir gecede

 sana hangisinden sesleneyim

 son şarkı kim içindi

 çanlar kime

 kimin bu nihayet

 sessiz - kimsesiz

 bu ceset

 bu cinayet

 kimin jiyan

 kimin

Müsade Özdemir